แค่เปลี่ยนคำพูด บรรยากาศในที่ทำงานก็จะเปลี่ยน คำพูดของหัวหน้าคำไหนที่ทำให้คนฟังรู้สึกหงุดหงิดได้

ภายในใจของลูกน้อง : แล้วคำว่า ปกติของหัวหน้า นี่คือยังไงล่ะครับ!!!

ถึงแม้ว่าคนพูดอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่สำหรับคนฟังแล้ว คงรู้สึกเหมือนถูกเหน็บแนมอยู่นิดๆ ล่ะครับ

ถ้าลองเปลี่ยนคำพูดเป็น ฝากด้วยนะ หรือ วานหน่อยนะ จะทำให้ดูซอฟท์ลงมากกว่าและไม่รู้สึกว่ากำลังถูกเหน็บอยู่ได้ครับ

“รู้ดีหนิ”

คำพูดลักษณะนี้ คนฟังจะรู้สึกเหมือนโดนดูถูกได้ แม้จะไม่มีน้ำเสียงเข้ามาเกี่ยว ลองเปลี่ยนคำพูดเป็น “ใช่เลย” หรือคำอื่นๆ ที่ไม่แฝงความรู้สึกดู ถูกเหน็บแนมไว้จะดีกว่าครับ

“อุ๊ย!”

คำพูดนี้คุณอาจใช้เป็นคำแก้ตัวเมื่อลืมทำอะไรไปบางอย่าง แต่บางครั้งก็ทำให้คนฟังรู้สึกหงุดหงิดใจได้ไม่น้อย เพราะฉะนั้นหัวหน้าควรใช้เลือกคำพูดที่ฟังแล้วไม่คลุมเครือ ตอบให้ชัดเจนจะดีกว่าครับ

“ก็ทำได้หนิ”

ในสถานการณ์แบบนี้ แทนที่จะพูดคำที่ให้ความรู้สึกไปในทางลบ คำพูดเหน็บแนม ควรพูดขอบคุณหรือขอบใจมากกว่าครับ สำหรับคนฟังเองพอได้ยินคำขอบคุณ ก็ทำให้มีแรงใจในการทำงานมากขึ้นด้วย

“คนส่วนใหญ่เขาก็ทำกันนะ”

คนที่ได้ฟังคำพูดแบบนี้ ต้องมีคิดกันบ้างล่ะว่า คนส่วนใหญ่ที่พูดถึงนี่คือใคร มาจากไหน เกี่ยวอะไรกับการสนทนาครั้งนี้

นอกจากนี้เป็นธรรมดาที่คนเราจะรู้สึกไม่ชอบใจ เมื่อโดนเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ดังนั้นการเลี่ยงคำพูดในเชิงเปรียบเทียบจึงเป็นอีกเรื่องที่สามารถรักษาน้ำใจของคนฟังได้ครับ

“อย่างนั้นหรอครับ”

จริงอยู่ ที่การพูดสุภาพเป็นเรื่องที่ควรพึงกระทำกัน แต่ในอีกแง่หนึ่ง การที่คนเป็นหัวหน้าใช้การพูดสุภาพกับลูกน้องโดยที่ไม่ใช่นิสัยของหัวหน้าคนนั้นอยู่แล้ว คนฟังอาจตีความหมายคำพูดนั้นไปในเชิงเหน็บแนมได้

ถ้าคุณไม่ใช่คนที่พูดสุภาพเป็นนิสัยอยู่แล้ว ให้พูดตามสไตล์ปกติของคุณเองจะดีที่สุดครับ

“ว่างไหม?”

เมื่อโดนหัวหน้าถามว่า ว่างไหม จะมีพนักงานสักกี่คนที่กล้าตอบว่า ไม่ว่าง หลายๆ คนก็คงมีแอบคิดบ่นในใจด้วยซ้ำไป แต่ในเมื่อเราอยู่ในตำแหน่งผู้ใต้บังคับบัญชา ถึงแม้ในใจจะค้านหัวชนฝาแค่ไหน เราก็ต้องตอบว่าว่างไว้ก่อน

หัวหน้าที่ชอบใช้คำพูดเชิงบังคับ

“เข้าใจไหม?”

คำพูดแบบนี้จะทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนโดนบังคับให้ตอบว่า เข้าใจ เพียงอย่างเดียว ไม่สามารถตอบปฏิเสธว่าไม่รู้ หรือไม่เข้าใจได้

ซึ่งหากคนฟังไม่เข้าใจจริงๆ ก็ไม่กล้าที่จะถามต่อไป เพราะกลัวว่าถ้าตอบว่า ไม่เข้าใจ จะทำให้หัวหน้าไม่ไว้ใจให้เขาทำงานต่อได้

“จะหยุดเหรอ?”

“จะหยุดหรอ” “จะกลับบ้านแล้วหรอ” ใครเคยโดนหัวหน้าพูดแบบนี้ใส่บ้างครับ?

หัวหน้าที่พูดออกไปอาจจะพูดด้วยอารมณ์ขัน ไม่ได้จริงจังอะไร แต่สามารถสร้างความรำคาญให้คนฟังได้ไม่น้อยครับ

“ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ?”

ลองสมมติ เหตุการณ์ต่อจากนี้นะครับ

หัวหน้า : ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ?

ลูกน้อง : ผมลืมไปแล้วครับ

พนักงานคนนั้น คงได้โดนหัวหน้าเขม่นแน่นอน ยิ่งกับคนญี่ปุ่นที่เคร่งครัดในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าและลูกน้องแล้วด้วย อาจไม่จบแค่โดนเขม่นเฉยๆ ครับ

“ก็เคยบอกแล้วไง”

คำพูดนี้จะทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนตัวเองได้พูดอะไรผิด หรือทำอะไรผิดไป สำหรับลูกน้องอาจแค่ต้องการยืนยันข้อมูลให้แน่นอน เพื่อให้งานถูกต้องไม่มีความผิดพลาด

ในการทำงานของคนญี่ปุ่น หัวหน้าที่พูดแบบนี้จะทำให้การทำงานแบบ HOURENSO เป็นไปด้วยความยากลำบาก

“ทำอะไรอยู่เหรอ?”

หากคุณต้องการเป็นหัวหน้าที่ดีให้กับลูกน้องแล้วละก็ นี่อาจเป็นหนึ่งในคำพูดที่ไม่มีความจำเป็นต้องพูดเลยอย่างยิ่ง เพราะคำพูดนี้อาจทำให้คนฟังรู้สึกแย่ และสูญเสียแรงจูงใจในการทำงานไปได้ครับ

ก่อนที่จะต่อว่าหรือใช้อารมณ์ ควรเข้าใจสภาพการณ์ของพนักงาน ลูกน้องของคุณก่อน แล้วค่อยถามหาเหตุผลว่า เพราะอะไรงานของเขาถึงยังไม่เสร็จ เจอปัญหาตรงไหน แล้วดูว่าเราสามารถให้คำแนะนำอะไรได้รึเปล่า

หัวหน้าที่มีคำพูดติดปาก

“แปลกนะ”

อาจเป็นคำพูดที่ไม่ได้แฝงความรู้สึกเหน็บแนม หรือบังคับอะไร แต่ก็สร้างความหงุดหงิดใจให้กับคนฟังได้ไม่น้อย หากพูดนำหน้าทุกๆ ประโยคในการสนทนา

“ขอโทษนะ”

ในการทำงานของคนญี่ปุ่น เวลาจะสั่งงานหรือไหว้วานอะไร คนที่เป็นหัวหน้ามักจะชอบพูด ขอโทษ (ที่รบกวน) กันจนเป็นคำติดปาก ซึ่งฟังดูเหมือนคนพูดจะเป็นคนที่อ่อนน้อมถ่อมตน

แต่ในความเห็นของคนญี่ปุ่นหลายๆ คนก็รู้สึกว่า การพูดขอโทษบ่อยๆ ไม่ได้ทำให้รู้สึกถึงความอ่อนน้อมขนาดนั้น กลับกันยังทำให้คนฟังรู้สึกรำคาญ ได้แต่ตั้งคำถามว่า ถ้าจะขอโทษขนาดนี้ ทำไมไม่ทำงานชิ้นนั้นด้วยตัวเองนะ

“สรุปแล้ว”

คงมีหัวหน้าหลายๆ คนที่ชอบฟังข้อสรุปจากลูกน้องจนคำๆ นี้กลายเป็นคำพูดติดปาก แต่บางครั้งคำนี้ก็สามารถสร้างความรำคาญและ ความรู้สึกถูกเหน็บแนม ให้กับคนฟังได้

หัวหน้าที่ชอบถามกลับ

“เอ๊ะ…หรอ?”

เมื่อเจอคำพูดแบบนี้ของหัวหน้าบ่อยๆ เข้า ลูกน้องจะรู้สึกกังวลใจ ว่าตัวเองได้ทำงานอะไรผิดพลาดไปรึเปล่า และอาจกลายเป็นคนสูญเสียความมั่นใจไปได้เลย

“แล้ว?”

ในขณะที่ลูกน้องรายงานผลของการทำงานอย่างขะมักเขม้น หัวหน้ากลับตอบกลับมาแค่คำสั้นๆ คำเดียวแบบนี้ ต่อให้คนพูดไม่ได้มีเจตนาไม่ดี แต่คนฟังก็คงรู้สึกติดลบไปแล้ว

“แล้วยังไงต่อ?”

ที่พูดแบบนี้ออกมา คงเพราะหัวหน้าอยากฟังข้อสรุปของเรื่องทั้งหมด แต่การตอบกลับด้วยคำพูดอย่าง แล้วยังไงต่อ หรอ แล้วไงล่ะ ฯลฯ อาจทำให้คนฟังรู้สึกว่าคุณไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่เขาพูดสักเท่าไร

หัวหน้าที่ชอบใช้คำพูดแสดงถึงความไร้น้ำใจ เย็นชา

“คิดเองสิ”

หัวหน้าหลายๆ คนก็ใช้วิธีการให้พนักงานเรียนรู้งานด้วยตัวเอง เพื่อให้พนักงานได้พัฒนาศักยภาพอย่างเต็มที่ แต่หัวหน้าบางคนรู้สึกว่าการสอนงานเป็นอะไรที่ยุ่งยาก เพื่อตัดความรำคาญ จึงเลือกที่จะใช้คำพูดแบบนี้ออกไป ทำร้ายจิตใจคนฟังโดยไม่รู้ตัว ส่งผลให้การทำงานด้วยกันต่อจากนี้ไม่ราบรื่น

“ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่”

พอลูกน้องถามอะไร ก็เอาแต่ตอบไม่ว่าง คนที่เป็นหัวหน้าในลักษณะนี้จะทำให้ลูกน้องไม่อยากที่จะถามอะไรอีก เพราะรู้ว่ายังไงหัวหน้าก็ตอบว่ายุ่งกลับมา และท้ายที่สุดการพูดคุยกันระหว่างหัวหน้าและลูกน้องก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ

ซึ่งบริษัทไหนที่การสื่อสารระหว่างหัวหน้าและลูกน้องน้อยเกินไป ไม่ใช่บริษัทที่ดี เพราะการพูดคุยกันสำหรับพนักงานถือเป็นการเรียนรู้วิธีการทำงานอีกแบบหนึ่ง

“อือ/เออ”

จริงแล้วหัวหน้าอาจไม่ได้มีเจตนาให้คนฟังรู้สึกว่าคำตอบที่เขาให้ไปฟังดูห้วนๆ หรือเย็นชา แต่อาจเพราะเลือกใช่คำผิด จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่คนฟังจะรู้สึกเช่นนั้น หากลองเปลี่ยนเป็นคำพูดแบบนี้

นอกจากจะไม่เย็นชาเกินไปแล้ว ยังเป็นการสร้างความประทับใจให้คนฟังได้อีกด้วยครับ

“คุณ, เธอ”

การใช้ คุณ เธอ เรียกอีกฝ่ายนั้นไม่ได้เป็นเรื่องที่แย่เสมอไปครับ เพียงแต่อาจทำให้เกิดความรู้สึกห่างเหินหรือ แฝงความรู้สึกในทางลบเอาไว้ได้ เช่น ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนโดนดูถูกอยู่ เป็นต้น

สรุป

เป็นยังไงกันบ้างครับ กับเนื้อหาที่เราได้นำมาเสนอในครั้งนี้

ในโลกมีคนอยู่มากมาย หลากหลายบุคลิก แน่นอนว่าเราไม่สามารถไปบังคับให้เขาทำตามในสิ่งที่เราต้องการได้ทั้งหมด การพูดก็เช่นเดียวกัน ไม่ว่าใครก็คงไม่อยากฟังคำพูดไม่ดี บั่นทอนจิตใจ ใช่ไหมครับ

และแม้ว่าบางครั้งเราจะระมัดระมัดระวังคำพูดมากแค่ไหน ก็อาจจะพลั้งปาก พูดทำร้ายจิตใจคนอื่นไปได้ ดังนั้นการคิดถึงใจเขาใจเรา คิดก่อนพูด ไม่ใช้อารมณ์มาตัดสินใจ จึงเป็นอีกสิ่งที่ทุกคนควรมีไว้ เพื่อให้การทำงานเป็นไปได้ด้วยดี และทุกฝ่ายสบายใจครับ